SM pojawia się w życiu dorosłym, kiedy osobowość i tożsamość człowieka są już ukształtowane. Związana z chorobą niejednoznaczność diagnozy daje poczucie niepewności. To może stać się przyczyną depresji. Jednak problemy psychologiczne chorych na SM nie są wyłącznie reakcją na chorobę. Mogą być wynikiem zmian w obrębie układu nerwowego. Dlatego pacjenci powinni być również pod opieką neurologa. Dobre wyniki daje terapia w ramach tzw. grup wsparcia. Osoby, które z powodu trudności  z poruszaniem się nie mogą brać udziału w spotkaniach grupowych, mogą liczyć na indywidualne poradnictwo. Warto podejmować starania o utrzymanie sprawności fizycznej, aktywność towarzyską, zawodową oraz intelektualną. Badania potwierdzają, że wysoka samoocena i motywacja do leczenia pozytywnie wpływają na postęp rehabilitacji.

źródło: niepelnosprawni.pl

Najważniejsze zasady życia z SM

Zdobądź jak najwięcej informacji na temat choroby oraz możliwości leczenia. Zapewni Ci to poczucie bezpieczeństwa oraz pozwoli właściwie dbać o swoje zdrowie.

Poznaj własne możliwości. Jest to podstawa odpowiedniej organizacji życia, co daje szansę na dobre funkcjonowanie w społeczeństwie.

Naucz się życia z chorobą i utrzymywania dobrej kondycji psychicznej, dzięki czemu łatwiej przezwyciężysz trudności wynikające z choroby.

Systematycznie korzystaj z rehabilitacji i wsparcia psychologicznego. Ma to podstawowe znaczenie dla zachowania sprawności fizycznej i aktywności życiowej.